Abot nanging wes kudu tak sangga
Kudu pisah senadyan lara ana ndada
Ning netramu aku wes tan ana ajine Lilakno aku,kudu ninggalake kowe
Lihatlah aku yang mencintaimu
Tak pernah kau hargai tulus rasaku
Besarnya egomu yang melukaiku
Relakanlah ku pergi meninggalkanmu
Sampai kapan kau bersembunyi di balik topengmu
Sampai kapan kau bohongi kebahagiaanmu
Tak pernah kau memandang tulusnya hatiku
Kau hanya sibuk dengan egomu
Pupus rasaku bareng ngerteni sandiwaramu
Pupus rasaku ngerti lamising tresnamu
Sepurane pancen aku mung wong sudra
Tresnamu jebul mung sak gebyaring mata
Sampai kapan kau bersembunyi di balik topengmu
Sampai kapan kau bohongi kebahagiaanmu
Tak pernah kau memandang tulusnya hatiku
Kau hanya sibuk dengan egomu
Pupus rasaku bareng ngerteni sandiwaramu
Pupus rasaku ngerti lamising tresnamu
Sepurane pancen aku mung wong sudra
Tresnamu jebul mung sak gebyaring mata